عفونت هاي بعد از سزارين و روش هاي پيشگيري از آنها
سزارين چيست و چگونه انجام مي شود؟
سزارين يک روش جراحي است که براي انجام زايمان استفاده مي‌شود. در اين روش ديوار شکم (بطن) و رحم برش داده مي‌شود تا نوزاد از طريق يک برش در شکم و رحم خارج شود، به جاي اينکه از طريق مجراي تناسلي زن بيرون آيد.
فرايند سزارين به طور کلي به اين صورت اجرا مي‌شود:
براي گرفتن نوبت از خانم دکتر معصومه خوش سيما کليک کنيد
1. آماده سازي: بيمار به اتاق عمل منتقل مي‌شود و موقعيت او در تخت عمل تنظيم مي‌شود. سپس پزشک و پرستاران در اتاق حاضر مي‌شوند و اقدام به ضدعفوني دست‌ها و تجهيزات مورد نياز مي‌کنند.
2. بيهوشي: بيمار به عنوان هدف بيهوشي تحت تأثير بيهوشي عمومي يا اسپانيال قرار مي‌گيرد. اين به معني از دست دادن هوشياري حسي و حرکتي در طول عمل جراحي است. ممکن است گاها با بي حسي موضعي باعث از دست دادن حرکت در بخش نيمه تحتاني بدن (بدون از دست دادن هوشياري) انجام شود.
3. برش: پزشک يک برش عمودي يا افقي در ديواره شکم بيمار ايجاد مي‌کند. برش ممکن است افقي در ناحيه (پايين شکم) يا در ناحيه زير ناف تا بالاي سمفيز پوليبس (عمودي) انجام شود. سپس لايه‌هاي مختلف شکم (مانند بافتهاي چربي و عضلات) بطور دقيق بريده مي‌شوند تا رحم فاش شود.
4. برش رحم: پس از ديده شدن رحم، پزشک با استفاده از ابزارهاي جراحي مناسب، برشي در رحم ايجاد مي‌کند و نوزاد از طريق آن خارج مي‌شود. پس از زايمان، نوزاد توسط پرستاران مراقبت شده و پزشک به بستن برش در رحم مي‌پردازد.
5. خاتمه: پس از بستن برش در رحم، لايه‌هاي شکم به ترتيب بسته مي‌شوند. پوست شکم نيز با بخيه بسته مي‌شود. سپس بيمار به اتاق ريکاوري منتقل مي‌شود تا از تأثير بيهوشي بيرون بيايد.
مهم است بدانيد که سزارين يک روش جراحي است و ممکن است همراه با مخاطرات و عوارض باشد. تصميم براي انجام سزارين بر اساس وضعيت مادر و نوزاد، عوامل پزشکي و ترجيحات فردي اتخاذ مي‌شود. در هر صورت تيم پزشکي و ماما با شما در مورد نوع زايمان مناسب براي شما صحبت خواهند کرد و تمام جزئيات مربوط به عمل سزارين را به شما توضيح خواهند داد.
علائم عفونت هاي بعد از سزارين
عفونت‌هاي بعد از سزارين ممکن است در محل جراحي سزارين (عمل جراحي براي بريدن شکم و رحم براي زايمان) يا حفره شکم رخ دهند. اين عفونت‌ها مي‌توانند حين جراحي و يا در پانسمان جراحي يا در حين بازيابي بعد از سزارين اتفاق بيافتند. نشانه‌هاي عفونت بعد از سزارين مي‌توانند شامل درد، تورم، قرمزي، گرمي، خروج مايعات غيرعادي از محل جراحي يا رحم ، تب، لرز، خستگي بيش از حد و علائم ديگر باشند.
برخي از روش‌هاي پيشگيري از عفونت بعد از سزارين عبارتند از:
1. رعايت بهداشت دست و وسايل مورد استفاده در حين عمل: قبل از لمس محل جراحي يا تعويض پانسمان، هميشه دست‌هاي خود را با آب و صابون بشوييد و يا از ضدعفوني کننده‌هاي دست استفاده کنيد.
2. رعايت بهداشت محيط: محيط بيمارستان و مطب بايد تميز و ضدعفوني شده باشد.
3. استفاده از تکنيک‌هاي جراحي بهداشتي: پزشک بايد از تکنيک‌هاي جراحي بهداشتي استفاده کند، از جمله استفاده از ابزارهاي تميز و استريل و رعايت بهداشت دست و لباس جراحي.
4. استفاده از آنتي‌بيوتيک‌ها: پزشک ممکن است قبل، حين و بعد از سزارين آنتي‌بيوتيک به شما تجويز کند تا احتمال عفونت را کاهش دهد.
5. مراقبت هاي بعد جراحي: تعويض پانسمان، نظافت محل جراحي و استفاده از لباس‌هاي مناسب و تميز، مي‌تواند در کاهش خطر عفونت بعد از سزارين موثر باشد.
6. مراقبت مناسب از خود: توصيه مي‌شود که از فعاليت‌هاي سنگين و حمل بار سنگين پس از سزارين خودداري کنيد و به بدن خود استراحت کافي بدهيد. همچنين، مصرف غذاهاي سالم و متنوع، مراقبت از زخم سزارين و مصرف مکمل‌هاي ويتاميني و معدني به توصيه پزشک نيز مي‌تواند به بهبود عملکرد سيستم ايمني شما کمک کند.
در هر صورت، اگر علائم هرگونه عفونت بعد از سزارين را مي‌بينيد يا مشکوک به عفونت هستيد، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنيد تا درمان مناسب را تجويز کند.
علائم عفونت هاي رحمي که بعد از زايمان رخ مي دهد :
تب بالاي ۳۸ درجه سانتي گراد و نبض سريع (بالاي ۱۰۰ ضربه در هر دقيقه) و کاهش دماي بدن زير 35 درجه و نبض کند
دردهاي زير شکمي همراه با احساس دردهنگام لمس ناحيه رحم
خونريزي رحمي که با بوي بدي همراه است (بوي بد ناشي از عفونت) و يا رنگ متمايل به سبز يا زرد چرکي دارد
احتمال سردرد، عرق کردن، لرز شديد
از دست دادن اشتها و بي حالي فرد
احتمال خونريزي شديد و طولاني مدت ( بيشتر از 45 – 45 روز بعد از زايمان)
درمان عفونت رحم به چه صورت است؟
درمان عفونت رحم بستگي به نوع عفونت، شدت آن و وضعيت عمومي بيمار دارد. درمان عفونت رحم معمولاً شامل مصرف آنتي‌بيوتيک‌ها و مراقبت‌هاي ديگر است. در موارد شديدتر، بسته به شرايط ممکن است نياز به بستري در بيمارستان و درمان جراحي باشد. در هر صورت، تشخيص و درمان عفونت رحم بايد توسط پزشک صورت گيرد. در ادامه تعدادي از روش‌هاي معمول درمان عفونت رحم را ذکر مي‌کنم:
1. آنتي‌بيوتيک‌ها: بسته به نوع عفونت و حساسيت باکتري‌ها، پزشک ممکن است آنتي‌بيوتيک‌هاي مناسب را تجويز کند. مهم است که دستورات مصرف آنتي‌بيوتيک را به دقت دنبال کنيد و دوره درمان را تمام کنيد.
2. آرام‌بخش‌ها: برخي از آرام‌بخش‌ها مي‌توانند به کاهش درد و التهاب مرتبط با عفونت رحم کمک کنند. پزشک ممکن است داروهاي ضد التهاب غيراستروئيدي NSAIDs) ) مانند ايبوپروفن را تجويز کند.
3. مراقبت‌هاي خانگي: براي کمک به بهبود و درمان عفونت رحم، ممکن است به شما توصيه شود تا استراحت کافي داشته باشيد، مايعات بيشتري مصرف کنيد، خود را گرم نگه داريد و از رابطه جنسي خودداري کنيد تا زماني که پزشک مجوز دهد.
4. درمان جراحي: در برخي موارد شديد عفونت رحم يا عدم بهبود با درمان آنتي‌بيوتيک، ممکن است نياز به درمان جراحي باشد. اين شامل تخليه مايعات تجمعي در رحم يا حتي جراحي براي پاکسازي و تخليه عفونت شکم و رحم است.
مهم است که در صورت تشخيص يک عفونت رحم، شما به پزشک خود مراجعه کنيد.
